பொதுக்காலம் 27-ம் ஞாயிறு
ஆண்டவரே, எத்துணைக் காலத்திற்கு நான் துணைவேண்டிக் கூக்குரலிடுவேன்; நீரும்
செவிசாய்க்காதிருப்பீர்? இன்னும் எத்துணைக் காலத்திற்கு வன்முறையை
முன்னிட்டு உம்மிடம் அழுது புலம்புவேன்; நீரும் எம்மை மீட்காமல் இருப்பீர்?
நீர் என்னை ஏன் கொடுமையைப் பார்க்கச் செய்கின்றீர், கேட்டினைக் காணச்
செய்கின்றீர்? கொள்ளையும் வன்முறையும் என் கண்முன் நிற்கின்றன; வழக்கும்
வாதும் எழும்புகின்றன.
ஆண்டவர் எனக்கு அளித்த மறுமொழி இதுவே: காட்சியை எழுதிவை; விரைவாய்
ஓடுகிறவனும் படிக்கும் வண்ணம் பலகைகளில் தெளிவாய் எழுது. குறித்த காலத்தில்
நிறைவேறுவதற் காகக் காட்சி இன்னும் காத்திருக்கின்றது; முடிவை நோக்கி
விரைந்து செல்கின்றது. ஒருக் காலும் பொய்க்காது. அது காலந்தாழ்த்தி
வருவதாகத் தோன்றினால், எதிர்பார்த்துக் காத் திரு; அது நிறைவேறியே தீரும்;
காலம் தாழ்த்தாது. இதை நம்பாதவரே உள்ளத்திலே நேர் மையற்றவராய் இருப்பர்;
நேர்மையுடையவரோ தம் நம்பிக்கையினால் வாழ்வடைவர்.
இரண்டாம் வாசகம்: 2 திமொத்தேயு 1:6-8,13-14
அன்பிற்குரியவரே, உன்மீது என் கைகளை வைத்துத் திருப்பணியில் அமர்த்தியபோது
உனக்குள் எழுந்த கடவுளின் அருள்கொடையினைத் தூண்டி எழுப்புமாறு
நினைவுறுத்து கிறேன்.
கடவுள் நமக்குக் கோழை உள்ளத்தினை அல்ல, வல்லமையும் அன்பும் கட்டுப்பா டும் கொண்ட உள்ளத்தையே வழங்கியுள்ளார்.
எனவே நம் ஆண்டவருக்கு நீ சான்று பகர் வதைக் குறித்தோ அவர் பொருட்டு நான்
கைதியாக இருப்பதைக் குறித்தோ வெட்கமடை யத் தேவை இல்லை; கடவுளின்
வல்லமைக்கேற்ப நற்செய்தியின் பொருட்டுத் துன்பத் தில் என்னுடன் பங்குகொள்.
கிறிஸ்து இயேசுவிடம் நம்பிக்கையும் அன்பும் கொண்டு என் னிடம் நீ கேட்ட
நலந்தரும் வார்த்தைகளை மேல்வரிச் சட்டமாகக் கொள். நமக்குள் குடி கொள்ளும்
தூய ஆவியால் ஒப்படைக்கப்பட்ட நல்ல போதனையைக் காத்துக்கொள்.
நற்செய்தி வாசகம்: லூக்கா 17:5-10
சிந்தனை: வத்திக்கான் வானொலி
